Yazar: Christopher Caldwell

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

Biden yönetimi Ukrayna'ya, ABD yapımı Ordu Taktik Füze Sistemleri (ATACMS) ile Rus topraklarının derinliklerine saldırma yetkisi vereceğini ima etti. Bu füzeler 190 mil menzile sahip, bilgisayar güdümlü süpersonik silahlardır. Moskova'ya ulaşamasalar da Rusya'nın Kursk, Voronezh ve Rostov şehirlerini vurabilirler.

İngiltere, Ukrayna'ya Rusya'ya saldırmak için İngiliz yapımı Storm Shadow füzelerini kullanma izni verdi. Dışişleri Bakanı Tony Blinken, bu konuyu Ukrayna lideri Volodymyr Zelensky ile görüşmek üzere İngiltere Dışişleri Bakanı David Lammy ile birlikte Kiev’e gitti. İngiltere Başbakanı Keir Starmer’ın da cuma günü Washington’a yapacağı ziyarete gerilimi artırıcı bir açıklamanın eşlik etmesi bekleniyor.

Bu gelişme, Vladimir Putin’in bir televizyon röportajında dikkatlice kaleme alınmış bir açıklama yapmasına yol açtı: “Eğer bu karar alınırsa, bu NATO ülkelerinin, ABD’nin ve Avrupa ülkelerinin Ukrayna’daki savaşa doğrudan katılması anlamına gelir. Bu da çatışmanın doğasını değiştirir.” Starmer, bu açıklamayı reddetti. Putin’in, Ukrayna ile savaşını istediği zaman durdurabileceğini söyledi. Aynı şekilde, Starmer ve Biden da dünyanın öbür ucundaki egemen ülkelere müdahale etmekten vazgeçebilirler.

Daha rahatsız edici olan, Starmer’ın Putin’in ne dediğini anlamıyor gibi görünmesiydi. Çünkü mesele karmaşık olsa da ve Batı'nın niyetlerine dair haberler bulanık olsa da Putin haklıydı.

Putin Hangi Konuda Haklı?

Putin neden şikâyet ediyordu? Bu ATACMS konusu tanıdık bir sorun gibi görünüyor. Ukraynalıları zaten tepeden tırnağa silahlandırdık. Rusya’nın gözünde, fiili bir tampon bölge olan Ukrayna’nın Amerikan inisiyatifiyle askerileştirilmesi savaşı başlatan şeydi. Ukraynalılar bu savaşta ağır kayıplar vermiş olsalar da birçok kritik noktada aslında ABD tarafından yürütülen bir çatışmada küçük bir rol oynadılar.

2022’den bu yana, Ukrayna ne zaman ciddi bir stratejik başarı elde etse, bu başarıyı çarpıcı bir geri çekilme izledi: Ukrayna, Karadeniz’de Rus donanmasının amiral gemisini batırdı, Kerç Köprüsü’nü havaya uçurdu, Kırım’daki Rus askeri havaalanlarına zarar verdi ve Seym Nehri üzerindeki stratejik köprüleri nokta atışıyla yok etti. ABD, bu başarıların ardından Ukrayna’yı övdü ve bu kadar cesurca savaşan Ukrayna’yı terk etmenin utanç verici olacağını ima etti.

"Ukrayna"yı tırnak içine almak daha doğru olur

Rus subaylarına yönelik insansız hava aracı saldırılarından Kuzey Akım 2 boru hattına yönelik sabotajlara kadar olan hassas hedefli füze saldırıları, Ukrayna’nın değil, ABD'nin yüksek teknolojiye dayalı operasyonlarıydı. Ukrayna, bu tür hassas hedeflemeleri yapabilecek kapasitede değil.

Biden yönetimi, Ukraynalıların ABD'ye bir hedef listesi sunmak zorunda kalacağını belirterek kamuoyunu rahatlattı. Ancak Amerikalılar olmadan bu füzeler ateşlenemez.

ATACMS saldırısı, Ukrayna’ya manevi ya da maddi destek vermekten öte, ABD'nin doğrudan savaşın bir parçası olduğunun açık bir göstergesidir. Putin, bu durumun aceleci bir tırmanma olduğunu ileri sürüyor.

Sonuç

Başkanlık münazarasında Donald Trump’ın, Ukrayna'da 3. Dünya Savaşı'nın patlayabileceği uyarısı, abartıları arasında kaybolsa da haksız değildi. Rusya, hâlâ dünyadaki tüm ülkelerden, ABD dahil, daha fazla nükleer savaş başlığına sahip.

 Putin, savaş boyunca bu gerçeği hatırlatmaya çalıştı. Ancak Washington'daki dış politika çevreleri, Putin’in blöf yaptığına kendilerini inandırmış durumda. Belki haklılar, ancak böylesine pervasız bir askeri maceranın tek kötü sonucu nükleer bir takas olmayabilir.

Tüm bunlar tehlikeli bir dönemde yaşanıyor. Anayasal olarak, Biden başkomutan olarak bir savaş başlatmak istiyorsa, Kongre’den savaş ilan edilmesini talep etmelidir. Bu formaliteye uzun süredir uyulmasa da, başkan her zaman gerekçesini açıklamak zorunda kalmıştır.

Ancak şu anda Başkan, zihinsel ve fiziksel olarak bu durumda değil. Seçilmiş başkomutan sahnede yokken, ABD'yi Rusya-Ukrayna savaşına yaklaştıran kişi kim?

Kaynak: Compact Magazine

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.