REFAH DEVLETİ ALMANYA YOL AYRIMINDA

System.Web.UI.WebControls.Label / REFAH DEVLETİ ALMANYA YOL AYRIMINDA / REFAH DEVLETİ ALMANYA YOL AYRIMINDA / hamaset.com.tr

25 Kasım 2024 Pazartesi

167 Görüntüleme

SİYASET
Çeviren:Haber Merkezi |

Şimdi erken seçimlere doğru gidilirken şu soru ortaya çıkıyor: Bu fikirlere merkezi bir siyasi önem verilmesi halinde Almanya'nın ekonomik dönüşümü nasıl etkilenecek?

REFAH DEVLETİ ALMANYA YOL AYRIMINDA / hamaset.com.tr

Yazar: Melanie Banerjee

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

 

Koalisyondaki Dağılma 2025'te Kapsamlı Bir Değişimin Habercisi
 

6 Kasım'da, 2024 ABD seçimlerinin sonuçlarının netleşmesinden kısa bir süre sonra, Şansölye Olaf Scholz'un Ocak 2025'te güven oylaması yapılacağını açıklamasıyla Almanya siyasi belirsizliğe sürüklendi. Koalisyon hükümetinin popülaritesinin azaldığı göz önüne alındığında, güven oylamasının beklenen tarih olan Eylül 2025'ten çok önce, şubat ayında erken seçimlere yol açması muhtemeldir.

Bu olayların katalizörü, iş dünyası yanlısı Hür Demokratlar'dan (FDP) Maliye Bakanı Christian Lindner'in, FDP'nin koalisyon ortakları Sosyal Demokratlar (SPD) ve Yeşiller'in tam tersi politikalar öneren, sızdırılmış bir politika pozisyon belgesine dayanıyor.

Almanya için Ekonomik Geçiş: Büyüme ve Nesiller Arası Adalet için Ekonomik Kavramlar başlıklı çalışma, iklim eylemi, sosyal güvenlik, vergilendirme ve Almanya'nın Sonderweg tezi ('eşsiz yol') dahil olmak üzere koalisyon politikasının kilit yönleriyle çelişiyor ve bunları reddediyor. Bu ifşaat koalisyonu fiilen parçaladı ve Şansölye Scholz FDP'li Maliye Bakanı Christian Lindner'i görevden alarak SPD ve Yeşiller'i azınlık hükümeti olarak yönetmek zorunda bıraktı.

 

Almanya'nın Tepeden İnme Refah Devletine Bir Meydan Okuma

 

Almanya, dünya savaşlarının ardından modern Almanya için bir mihenk taşı haline gelen ve ortaya çıkışı aristokrasiden demokrasiye giden yolu açmadan önce 19. yüzyılın Alman politik ekonomisini geniş ölçüde şekillendiren sosyalist politikalarıyla gurur duymaktadır.

 

Bu politikalar, Batı'da Alman istisnacılığının önemini savunan Sonderweg tezinden etkilenmiştir. Bu düşünce ekolü, demokrasi ve sosyal reformlara yukarıdan aşağıya bir yaklaşım olarak inanmakta, devletin 'aşağıdan' talepler olmaksızın reformları başlatmak ve uygulamakla sorumlu olduğunu savunmaktadır. Bu bağlamda, örneğin Alman hükümeti mayıs ayında emeklilik seviyelerini istikrara kavuşturmayı ve Yasal Emeklilik Sigortası Sistemi için bir kuşak sermaye fonu oluşturmayı amaçlayan bir yasa tasarısı hazırladı.

 

Maliye Bakanı Christian Lindner'in sızdırılan politika belgesi, bu yukarıdan aşağıya refah modeline karşı çıkarak, bütçe açısından sürdürülemez olduğunu ve gelecek nesillere yük getiren özgürlük karşıtı özellikler sergilediğini belirtiyor. Lindner ayrıca Alman Anayasası'nda (Anayasa) yer alan ve potansiyel gelirlerin yetersiz olduğu durumlarda hükümet harcamalarını sınırlayan bir hüküm olan borç frenini (Schuldenbremse) de desteklemiştir. Lindner, yaşlanan nüfusun artan maliyetlerini, ulusal maliyeyi olumsuz etkileyen nesiller arası bir adaletsizlik olarak tanımlamıştır. Çeşitli akademisyenler ve politika yapıcılar Lindner'in tutumunu sert bir şekilde eleştirdi.

 

Bu politika değişikliğinin tam etkisi 2025 seçimleri sonuçlanana kadar ortaya çıkmayacak.

 

Ancak durgun işgücü ve gelir düzeyleri bağlamında Almanya'nın yaşlı nüfusuna taviz verme riski, emeklileri rant arayanlar olarak gören ve ekonomik dengesizlikleri daha da kötüleştiren neo-Marksist ideallerin yükselişi için büyüyen bir fırsattır. Dahası, bu varsayım, yatırım harcamaları, getiriler üzerindeki gelir vergileri, kişisel harcamalar veya hayırsever katkılar gibi faktörleri dikkate almaksızın, emekli maaşlarını dolaylı olarak pasif gelir olarak görmektedir.

 

 Sermaye veya servet artışının bir parçası olarak ekonomik tüketimi hesaba katmadan, büyüme parametrelerini orta ve uzun vadeli siyasi stratejilerle birleştirmeye odaklanmak, federal Alman ekonomisinin geleceğini tehlikeye atma riski taşımaktadır. Bu yaklaşım, emeklilerin ekonomide aktif katılımcılar olmadığı inancını besleyebilir ve servet artış hızının negatif olduğu gibi yanlış bir düşünceye yol açabilir.

 

İklim Politikaları Doğrama Blokunda

Almanya'nın 2025 bütçesinin son taslağı, özellikle uygun fiyatlı konut, tedarik zincirleri ve elektrikli araç şarjı gibi sektörlerde temiz enerji geçişini tetiklemek için özel fonlar ayırarak, ekonomi üzerindeki olumsuz iklim etkilerini ele alma taahhütlerine öncelik verdi. Ancak Maliye Bakanı Christian Lindner, Almanya'nın Ağustos 2024'te federal hükümet tarafından kabul edilen İklim ve Dönüşüm Fonu'na (KTF) ilişkin bütçe pozisyonunu giderek artan bir şekilde 'siyasi olarak zorlanan karbonsuzlaştırma' olarak adlandırdı ve bunun kamu maliyesinde sermaye şoklarının önde gelen nedeni olduğunu ve yatırımların durmasına neden olduğunu savundu.

 

Fonun uygulanmasının 2025 yılına kadar tamamlanması beklenen ve devam etmekte olan yasama işlemlerine rağmen Lindner'in politika pozisyonu, Anayasa Mahkemesi'nin Kasım 2023'te borç limitine ilişkin kararının ardından 2024 bütçesinin yeniden hazırlanmasına yönelik anayasal yetkiyi ele almıyor.

 

İktidardaki koalisyonun dağılmasının Alman iklim politikasının geleceğine gölge düşürmesi, bürokratik baskının artması ve KTF'nin uygulanması açısından olumsuz sonuçlar doğurması muhtemeldir. Ayrıca, Almanya'nın 2045 emisyon hedeflerine ulaşmasında yaşanacak bürokratik gecikmeler, ülkenin sanayide yenilenebilir enerjiye geçişini zorlaştıracaktır.

 

Bu ve devamındaki bölümlerde içerik düzenlenmiş ancak gereksiz başlık eklenmemiştir. Geriye kalan metinlerde talimatlarınız doğrultusunda devriklik giderildi ve düzenleme tamamlandı.

 

Artan baskılara rağmen Lindner, bu gelişmelerden en çok etkilenecek olan Almanya'nın tarım sektörünün konumunu göz ardı etti. Sektör, ulaşım ve ısınmayı da etkileyen artan ulusal CO2 emisyon fiyatlandırması nedeniyle halihazırda hiperenflasyonla boğuşuyor. Tarım ve Kırsal Kalkınma Genel Müdürlüğü'nün 2. Raporu'na göre (AB Komisyonu, 2024 Baharı), Almanya 2022 yılında AB ortalamasını aşarak düzgün bir yemek yiyemeyen ilk üç Batı Avrupa ülkesi arasında yer aldı.

 

 Buna ek olarak, Economist Impact tarafından yayınlanan en son 2022 Küresel Gıda Güvenliği Endeksi, Almanya'yı gıda güvenliği ve erişimi açısından kırmızı renkte göstermekte ve yüksek gelirli ülkeler arasında en alt sıralarda yer alarak küresel olarak 80. sıraya yerleştirmektedir. Bu olumsuz sıralama, kapsamlı bir gıda güvenliği stratejisi ve ajansının olmamasına ve 2012'den bu yana herhangi bir gelişme kaydedilmemesine bağlanıyor.

 

Trafik Işığı koalisyonunun çöküşü, 2025'te yapılacak erken seçimlerde şirket yanlısı siyasi yaklaşımların artmasına zemin hazırladı ve muhtemelen sübvansiyonlar ve vergi indirimleri için kamu bütçesinden pay ayrılması talepleri de buna eşlik edecek. Alman endüstrileri halihazırda Asya pazarlarından gelen şiddetli rekabetle mücadele ederken, endüstriyel rekabet gücünü artırmaya yönelik şok bir teşvik orta vadeli büyüme potansiyelini zayıflatabilir ve mevcut ekonomik dengesizlikleri daha da kötüleştirebilir.

 

Kamu Versus Özel

 

Lindner'in politika önerileri, inovasyon ve rekabeti artırmak adına, bir dizi kurumlar vergisi indirimi ve KOBİ'ler ile serbest çalışanlardan alınan dayanışma ek ücretlerinin (Solidaritätszuschlag veya Soli) kaldırılmasını savunarak, iktidar hükümetinin düzenleyici standartlarına geniş çaplı eleştiriler getirdi. Öneriler iyi niyetli görünse de eski maliye bakanı kamu sektörünü ve marjinal grupları feda etmeye niyetli görünüyor.

 

Birlikte ele alındığında bu öneriler, mevcut ekonomik iklimde hayati önem taşıyan Alman bütçesinin sürdürülebilirliğinin kararlı bir şekilde reddedildiğini yansıtıyor. Kamu hizmetlerinin azaltılmasıyla kolaylaştırılan kurumlar vergisi indirimlerinin, gelecekteki büyüme yoluyla eninde sonunda kendini amorti edeceği varsayımı en hafif tabirle hatalı. Bu politika tedbirleri sadece uzun vadede kamu hizmetlerine zarar verme tehdidinde bulunmakla kalmıyor, aynı zamanda kısa vadede enflasyonist baskıları istikrarsızlaştırarak ekonomik çalkantılara yol açma riski de taşıyor.

 

Geri Dönüş Yok

 

Mevcut koşullar göz önüne alındığında, Almanya'nın Sonderweg'in ve politik ekonomisinin beklentilerini korumak için ekonomik milliyetçiliğe geçmesi gerektiği varsayılabilir. Eski Maliye Bakanı Christian Lindner'in pozisyon belgesi, Almanya'nın ekonomik gerilemesinin önde gelen sonuçlarından biri olarak kuşaklar arası adaletsizliği öne sürmektedir. Ancak, Maliye Bakanı'nın politika önerilerinin ardından mevcut Alman yönetimi içinde yaşanan kargaşa, savaş sonrası Almanya'yı küresel bir lider olarak konumlandıran enternasyonalizmin olumlu yönlerini göz ardı etti.

 

Dahası, hareketlilik, göç ve uluslararası ticaret Almanya'nın siyasi üçgenleşmelerinin merkezinde yer alırken, pozisyon belgesinin dışa doğru hareketliliği, diasporik katkıları ve Alman Sonderweg'ini sürdürmek için toplumsal yenilenmede belirleyici bir faktör olarak ticari korumacılığı reddeden toplumsal değerleri ele almaması dışlayıcı bir anlatı sunmaktadır. Bu durum, Almanya'nın Küresel Kuzey'deki önemli bir ekonomik siper olma konumunu tehdit etme riski taşımaktadır. Aksine, Almanya'nın ulusal büyümesi, muazzam ekonomik karlılığını uluslararası iş bölümüne borçludur.

 

Her ne kadar Alman işçi sınıfını etkileyen pandemi sonrası ekonomik mücadeleler önemsiz bir mesele olmasa da, Almanya'nın Alman işinin (Deutsche Arbeit) değerlerine ilişkin duygu yüklü siyasi tartışmaları, ülkenin kriz bilincini sosyo-politik kurumların depolitizasyonuyla karşı karşıya getirerek ruhen adil değildir. Lindner gibi Ordoliberaller arasında, ekonominin izole bir düzen olarak algılandığı, sonuçların süreçlerin kendisinden ziyade sistemik düzen üzerindeki etkinin doğrudan bir sonucu olduğu bir algı vardır. Bu da gelecekteki sürdürülebilirlikten yoksun, kısa vadeli bir ekonomik anlayışı mümkün kılmaktadır.

 

Şimdilik Almanya'nın siyasi belirsizliği, ekonomiyi uzun vadede istikrara kavuşturmak için asgari devlet müdahaleciliğine yönelik talepleri göstermektedir. Dolayısıyla, pandemi sonrası Almanya'da bu tür bir ekonomik liberalizmin teorik akımlarının klasik bir ikincil deflasyon sorununa mı dönüşeceği yoksa toplumsal yeniden birleşmeye yönelik kurumsal bütünlüğün önünü açan merkezi olmayan bir rekabet düzeni mi yaratacağı görülecektir.

 

Kaynak:  Geopolitical Monitor

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.



DİĞER YAZILAR


Haritalar ile belirlenen sınırların ötesinde

2022 © Tüm hakları saklıdır.