Yazar: George Friedman

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

Görünürde 1,5 milyon aktif askerden oluşan bir gücün Ukraynalıları büyük bir geri çekilmeye zorlayabilmesi gerekir. Ancak durum bu kadar basit değil.

Yeni birliklerin eğitilmesi gerekecek ki bu da bazı raporlara göre Rus askerler için 12 aya kadar süren bir süreç. Bu süre aşırı değil ancak programın aralık ayında başlaması, bu birliklerin çoğunun 2025'in sonuna kadar savaşa hazır olmayacağı anlamına geliyor.

Böyle bir çabanın Rus ordusunun eğitim kapasitesini aşmayacağını varsayarsak, yeni birliklerin iletişim ekipmanlarından patlayıcılara kadar genellikle kıt olan ekipmanlarla donatılması da gerekecek. Buna ek olarak, askere alınacak askerler sivil işgücünden seçilecek ve bu da kuşkusuz ekonomiye ve morale bir darbe daha vuracaktır.

 Rusların Ukrayna'da iki buçuk yılı aşkın bir süredir yoğun bir şekilde savaşıyor olması ve hala büyük çaplı askere alma çalışmalarına ihtiyaç duyması toplumun tüm kesimlerinde tedirginlik yaratacaktır. Dolayısıyla bu zorunlu vergi, kuvvetlerde gerçek bir artış belki de bir yıl uzaktayken bile bir güven krizi yaratabilir.

Belli ki Ruslar sivil ve askeri morale gelebilecek potansiyel zararın farkındalar. Ayrıca herhangi bir getirinin yakın zamanda ortaya çıkmayacağını da biliyorlar. Bu da Rusların neden iç gerilime yol açabilecek bir adımı duyurmayı tercih ettiği sorusunu gündeme getiriyor.

Moskova'nın olası iç sorunlara katlanma isteği muhtemelen güç artırımının Rusya'nın dış düşmanlarının gözünü korkutacağı umuduna dayanıyor. ABD, Ukrayna'yı Rusya'ya bazı toprak tavizleri vermeye zorlayacak bir barış anlaşması arayışında. NATO da muhtemelen böyle bir anlaşmayı kabul edecektir.

Ancak Ukraynalılar, Rusya'nın böyle bir takastan uzun süre memnun kalacağı konusunda son derece temkinli. Rusya'nın kayıpları ve savaşın gelişimi göz önüne alındığında Ukraynalılar Rusya'nın ilerlemesini engellemeye devam etmek için makul bir şans görüyorlar. ABD de aynı şeyi yaptığı sürece, ki bu muhtemel görünüyor, Ukrayna için rotada kalmak cazip bir seçenek.

Bu durumda Rusların, düşmanlarını yıpratmaya yönelik uzun vadeli bir plan üzerine inşa ettikleri stratejilerini değiştirmeleri gerekiyor.

Rusya'nın kendi şartlarında bir çözüme zorlayacak ancak ABD'nin aşırı tepkisini tetiklemeyecek bir şey yapması gerekiyor. Rusya'nın düşmanlarını tamamen ya da kısmen teslim olmaya ikna etmesi halinde, Rusya'nın kuvvetlerinin büyüklüğünde büyük bir artış bir seçenek olabilir.

 Aksi takdirde, daha büyük bir savaş gücü Ukraynalıları geri çekilmeye zorlayabilir. En azından Rusya'nın karşı tarafı kendi koşullarını kabul etmeye zorlamak için çok sayıda asker göndermeye hazır olduğunu gösterecektir.

Silahlı kuvvetlerin büyüklüğünün arttırılacağının kamuoyuna duyurulması Rusya'da tedirginlik yaratabilir ve bu tedirginlik savaş alanında bir yıl daha hissedilmeyebilir. Ancak Ukrayna'yı taviz vermeye zorlama ihtimali Rusların geçici endişelerine değecektir. Bu aynı zamanda daha uzun bir savaşa işaret ediyor ki Ukrayna'da daha fazla tedirginlik yaratırsa Rusya için buna değer.

Savaş kısmen psikolojiktir ve Rusya'nın duyurusu tek başına Ukrayna üzerinde, sessiz bir askere alma hamlesi ve bu birliklerin kademeli olarak savaş alanında görünmesinden daha fazla baskı yaratabilir.

Kaynak: Geopolitical Futures

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.