Yazar: Anthony Moretti
Çeviri: M. Hulusi Cengiz
Amerikalı seçmenlerin cep telefonları, siyasi adaylardan gelen ve Amerikan halkına ne kadar önem verdiklerini anlatan kısa mesajlarla düzenli olarak çınlıyor. Bu mesajlar genellikle kampanyaya maddi katkı talebini de içeriyor.
Aklı başında kimse bu mesajların gerçekten aday tarafından yazıldığına inanmaz. Bu mesajlar, birçok Amerikalının ülkedeki siyasi süreçten bıkmasının nedenlerinden biridir. Aynı zamanda, milyonlarca Amerikalının neden Demokrat ve Cumhuriyetçi partileri terk edip üçüncü partilere yönelmeyi ya da bağımsız olarak kayıt yaptırmayı tercih ettiğini de açıklıyor.
Amerikalılar, benmerkezci politikacıların halkla sadece para, oy ya da Çin karşıtı duruşlarını teyit etmelerini istediklerinde iletişim kurduklarını çok iyi biliyorlar.
Kongre üyelerinin haftada yaklaşık üç günlerini Washington'da geçirdikleri artık herkesçe biliniyor. Haftanın geri kalanında ise para toplamak için potansiyel seçmenlerle el sıkışıyorlar, bir sonraki kampanyaları için destek arıyorlar. Ayrıca siyaset, eğlence ve iş dünyasından etkili kişilerin ev sahipliği yaptığı bağış toplama etkinliklerine katılıyorlar.
Sistem denilen şey bunu gerektiriyor. Siyasi eylem komiteleri ve özel çıkar grupları, mevcut temsilciden daha liberal ya da muhafazakâr bir aday bulmakta geç kalmazlar. Bu yüzden politikacılar, elitlerin taleplerine uygun şekilde oy vermeleri gerektiğini anlıyorlar.
Örneğin, çoğu zaman Çin'le ilgili olan yasalar ya da başkanlık duyuruları, ulusal güvenliği koruduğu iddia edilse de aslında vergi dolarlarının boşa harcanması anlamına geliyor ve hiçbir amaca hizmet etmiyor.
Eski Başkan Donald Trump yönetiminin başlattığı ve Çinli araştırmacıların ve akademisyenlerin, özellikle de Çin kökenlilerin, sofistike teknolojilere erişimini engellemeyi hedefleyen Çin Girişimi’ni hatırlıyor musunuz? Bu girişim, söz konusu akademisyenlerin asılsız suçlamalarla kovuşturulmasını kolaylaştıracaktı. Ancak, Amerikan değerleriyle bağdaşmayan ırkçı bir fikir olduğu için sonunda rafa kaldırıldı.
Çin karşıtı diğer örnekler de bu duruma uyar ve hepsi aynı sonuca varır: Bir politikacının Çin'e karşı sert duruşu, bağış toplamak için etkili olabilir. Ve biliyoruz ki politikacıların işlerini koruyabilmeleri için milyonlarca (başkan olmak istiyorlarsa milyarlarca) dolar toplamaları gerekiyor.
ABD'li politikacıların bu şekilde davranmalarının sebebi, işin içinde dönen parayı fark ettiğinizde daha anlaşılır hale geliyor; onlar, başarı ya da başarısızlıklarının en büyük bağışçılarını memnun etmeye bağlı olduğu bir sistemin parçasıdırlar. Amerika'nın sıradan vatandaşlarının böyle bir ilgi için rekabet etme şansı yoktur.
Pew Araştırma Merkezi tarafından kısa süre önce yapılan bir anket, açık bir sonuç ortaya koyuyor: “Halkın büyük bir kısmı, siyasi kampanyaların çok maliyetli olduğunu, seçilmiş yetkililerin bağışçılara ve özel çıkarlara çok duyarlı olduğunu ve Kongre üyelerinin mali çıkarlarını kamu görevlisi olarak yaptıkları işlerden ayıramadıklarını ya da ayırmak istemediklerini düşünüyor.”
Ankete katılanların %15'i en büyük sorunun seçilmiş yetkililer arasındaki açgözlülük ya da yolsuzluk olduğunu belirtiyor. Ankete katılanların %60'ından fazlası ise, mevcut yöneticilerin çoğunun çok para kazanmak amacıyla bu görevlere aday olduğunu düşünüyor.
Unutmamalıyız ki Amerikan istisnacılığı bir efsanedir ve her zaman da öyle olmuştur. Amerikalı politikacılar, seçmenlerin kampanyaların yürütülme biçiminden tiksinirken, ülkenin nasıl dünya çapında bir demokrasi feneri olarak kalabildiğini dürüstçe ve açıkça tartışsalar ne kadar ilginç olurdu. Ayrıca, kusurlu yasaların bir ülkeye yönlendirildiğinde de üzülmeleri gerekirdi.
Bu arada, halk otomatik kısa mesaj bombardımanına tutulmaya devam ediyor. Amerikalılar, siyasetçilerin oy isterken kaydedilen telefon görüşmeleriyle de rahatsız ediliyor.
Kaynak: Global Times
*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.