Yazar: Aidan Foster-Carter

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

Kuzey Kore lideri Seul'e yönelik radikal yeni çizgisi nihayetinde tutarlılıktan yoksun ve Güney'in gerçekte kim ya da ne olduğunu düşündüğü sorularını gündeme getiriyor.

Bu yazı, Kuzey Kore'nin Güney Kore'ye yönelik son resmi tutum değişikliğinin sonuçları üzerine iki bölümlük bir serinin birinci bölümüdür ve yazarın Comparative Connections'daki son bölümünden uyarlanmıştır: A Triannual E-journal of Bilateral Relations in the Indo-Pacific (Hint-Pasifik'teki İkili İlişkilerin Üç Yıllık E-dergisi) adlı kitabından uyarlanmıştır.

Kim Jong Un, Ocak ayında Yüksek Halk Meclisi'nde (SPA) Güney Kore'ye yönelik radikal yeni çizgisini detaylandırdı. Aralık ayında ilk kez açıkladığı kadar çirkindi ama daha tutarlı değildi.

Vaat edilen anayasa değişikliğinde daha fazla ayrıntı beklemekle birlikte, geçici değerlendirmemiz bunun ısırıktan çok havlama olduğu yönündedir. Teyakkuz ve caydırıcılık önemini korusa da bu durum savaşın eşiğindeki bir yarımada gibi görünmüyor.

Kim'in Güney Kore'ye karşı yeni tutumu

Kim Jong Un'un 2023'ün sonunda açıkladığı ve daha sonra Ocak ayının ortalarında daha da belirginleştirdiği Güney Kore'ye yönelik yeni tutum, görünüşte Pyongyang'ın tüm geçmiş politikasını altüst ediyor- bu da büyükbabasının ve babasının mirasını reddetmek anlamına geliyor.

Eski yılda parti ve devlet politikalarının nasıl uygulandığını gözden geçirdikten sonra Kim yeni yıla döndü. Daha önce Kim, Kuzey Kore'nin olağan bakış açısını ortaya koymuştu.

"Kore yarımadasındaki tehlikeli güvenlik ortamının nükleer bir savaşın eşiğine geldiğinden" söz eden Kim, "ABD ve “vasal” güçlerinin hala Kuzey Kore karşıtı çatışmacı hamleler yaptığını [ve] açıkça Kuzey Kore'deki 'rejimin sonundan' bahsettiklerini" söyledi.

Bu tür genellemelerin ötesinde, ABD ve ittifaktaki spesifik gelişmelere ilişkin çok sayıda ayrıntı, Pyongyang'ın düşmanlarının hamlelerini nasıl yakından takip ettiğini gösterdi. Kim'in vardığı sonuç: “Savaş' kelimesi bize soyut bir kavram olarak değil, gerçekçi bir varlık olarak yaklaşmaya başladı bile."

Doğal olarak Kim, "hain" ROK Başkanı Yoon Suk Yeol'un son zamanlarda giderek daha "saldırgan" hale geldiği "Kuzey Kore karşıtı çatışma davranışını" da patlattı. Ona göre 19 Eylül'de imzalanan Kuzey-Güney Askeri Anlaşması'nın "çöpe atılmasının" nedeni de buydu.

'Belirleyici bir politika değişikliği'

Buraya kadar her şey sıradan.

Ancak Kim daha sonra "uluslararası jeo-politik durumda ... ve Kore yarımadasının dış çevresinde devasa jeopolitik değişiklikler" ortaya koymaya başladı. Burada ilk kez "kuzey-güney ilişkileri ve yeniden birleşme politikasına ilişkin tutumların yeni baştan formüle edilmesi ve düşmana karşı yürütülen çalışmalarda kararlı bir politika değişikliğine gidilmesi ihtiyacından" söz edildi.

Yarımadanın ötesinde Kim, pratikte zaten belirgin hale gelmiş olan şeyi doktrinde de teyit etti. "Dış ilişkiler [diğer bir deyişle diplomasi] alanı, temel çabalarını sosyalist ülkelerin iktidar partileriyle ilişkilerin geliştirilmesine yoğunlaştırmalıdır."

Bu da büyük bir değişiklik, her ne kadar bunu böyle ifade etmese de. Pyongyang'ın güçler arasında çevik bir şekilde gidip geldiği günler geride kaldı: Kim Il Sung'un Moskova ve Pekin arasında denge kurduğu, ikisinden de yardım alırken hiçbir zaman tam olarak ikisinin de cebinde olmadığı; ya da Kim Jong Il'in Çin ve Güney Kore'ye oynadığı günler.

Yarımada ne olacak? Kim, "defalarca sadece güvensizlik ve çatışmaya maruz kalmış olan kuzey-güney ilişkilerinin acı tarihinin soğukkanlı bir analizi temelinde, güneye yönelik çalışmalarda ... köklü bir değişim" çağrısında bulundu. Bu "anormal durum rastgele bir olgu değildir" ve elbette hepsi Güney'in suçudur.

Kuzey 50 yıl boyunca ulusal yeniden birleşme konusunda "en adil, makul ve hakkaniyetli" politikaları izlemiştir. Buna karşın, "kukla rejim şimdiye kadar [10] defadan fazla değişmiş" olsa da değişmez temaları "Kuzey Kore rejiminin çöküşü" ve "özümseme yoluyla birleşme "dir.

Orada dur bakalım, yoldaş. Peki ya Kim Dae-jung ya da Moon Jae-in?

"Kukla güçlerin toplumsal sistemimizi ve rejimimizi yıkmaya yönelik uğursuz emelleri, ister 'demokrasi'yi savunsunlar ister 'muhafazakârlık' kılığına girsinler, bir nebze bile değişmemiştir."

Dolayısıyla parti şu sonuca varmıştır: "'Özümseme yoluyla birleşme' ve 'liberal demokrasi altında birleşmeyi devlet politikası olarak tanımlayan ROK yetkilileriyle yeniden birleşme asla sağlanamaz, ki bu bizim iki sistemli tek ulus ve tek devlete dayalı ulusal yeniden birleşme çizgimizle keskin bir çelişki içindedir."

Ancak tüm bunlar bir saçmalık. Doğru, bazı -belki de çoğu- muhafazakâr ROK liderleri Kim'in tarif ettiği şekilde düşünüyordu. Ancak üç liberal- "DJ" (1998-2003), Roh Moo-hyun (2003-08) ve Roh'un hamisi Moon (2017-22) öyle düşünmüyordu. Onların vizyonu oldukça farklı ve Pyongyang'ınkine çok daha yakındı.

Kim daha sonra bir başka örnek verirken aynı zamanda zeminini de değiştiriyordu:

Şu anda bile Güney Koreli kuklalar hiç çekinmeden DPRK ve halkının ROK'un geri alınması gereken toprakları ve nüfusu olduğunu iddia ediyor ve ROK anayasasında utanmadan "ROK topraklarının Kore yarımadası ve ona bağlı adaları içerdiği" belirtiliyor.

Doğru, Güney Kore'nin anayasası bu iddiada bulunurken (Madde 3'te), Kuzey'in anayasası böyle bir toprak tanımı içermiyor. Ancak bu Kim'in iddiasıdır. Başından beri hiçbir Kore devleti diğerini tanımamıştır.

Kaynak: asiatimes.com

Aidan Foster-Carter, İngiltere'deki Leeds Üniversitesi'nde Sosyoloji ve Modern Kore Alanında Onursal Kıdemli Araştırma Görevlidir.