Analiz: Global Times
Çeviri: M. Hulusi Cengiz
2024 NATO Zirvesi, yerel saatle 9 Temmuz'da Washington'da başladı. ABD, NATO üyelerinin yanı sıra Avustralya, Japonya, Güney Kore ve Yeni Zelanda'dan temsilcileri de zirveye davet etti. Bu zirvenin arka planında NATO'nun kuruluşunun 75. yıldönümü yer almaktadır.
ABD ve NATO, Soğuk Savaş'ın ardından dağılması gereken bu örgütün geçerliliğinin devam ettiğini göstermek amacıyla, zirve başlamadan çok önce NATO'nun "şanlı tarihi" ve üye ülkeler arasındaki "birlik" ile övündü. Ayrıca Çin'in "Rusya'ya verdiği desteği" de "sert bir dille" tartışacakları bildirildi. Ancak performans ne kadar abartılı olursa, NATO'nun karşı karşıya olduğu iç ve dış açmazlar da o kadar fazla ortaya çıkıyor.
Zirvenin açılış töreninde ABD Başkanı Joe Biden NATO'nun bugün "her zamankinden daha güçlü" olduğunu iddia etti. NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg de NATO'yu "sadece en başarılı ve en güçlü değil, aynı zamanda tarihteki en uzun ömürlü İttifak" olarak tanımladı. Batı kamuoyu bu tür bir "iyimserliğe" genellikle olumsuz yanıt verdi.
New York Times, Beyaz Saray'ın "güveni arttırmaya" çalıştığını ancak katılımcı liderler Washington'a vardığında bu güvenin "risk altında göründüğünü" belirtti. Bazı medya kuruluşları da çok az kişinin parti havasında olduğunu söyledi. ABD ve Avrupa siyasetindeki büyük değişim nedeniyle, "ittifakın bundan bir yıl sonra nasıl görüneceğini- 76'ya canlı ve iyi bir şekilde ulaşıp ulaşamayacağını merak etmemek zor."
NATO, kamp çatışmalarının ve grup siyasetinin bir ürünüdür ve genel küresel eğilimin yanı sıra halkların isteklerinin de karşısında durmaktadır. Kendisini ne kadar "barışı koruma örgütü" olarak sunmaya çalışırsa çalışsın, gerçek doğasının bir "savaş makinesi" olduğunu gizleyemez. NATO'nun sözde güvenliği diğer ülkelerin güvenliği pahasına sağlanmaktadır; NATO tarafından yayılan "güvenlik endişelerinin" birçoğu örgütün kendisi tarafından yaratılmaktadır.
NATO'nun "76'ya kadar sağ kalıp kalmayacağı" konusunda spekülasyon yapmayacağız, ancak NATO'nun geleceğe barışçıl bir şekilde ilerlemeyeceği kesindir. Varlığını sürdürebilmek için sürekli olarak daha fazla düşman ve daha büyük krizler yaratması gerekiyor. Avrupa'yı bölmekle yetinmeyen NATO, Asya-Pasifik bölgesinde de çatışma ve cepheleşmeleri körüklemeye çalışıyor.
Biden, ABD'nin müttefikleriyle birlikte Ukrayna'ya "tarihi yardım" sağlayacağını ve buna Ukrayna'nın hava savunma sistemini güçlendirmek için 1 milyar dolar ayırmanın da dahil olduğunu açıkladı. Buna ek olarak, ABD Dışişleri Bakanlığı'ndan bir yetkili zirve öncesinde "Çin'in bazı tehditlerinin" bildiriye yansıtılacağını söyledi ki bu sadece klişelerden ibaret.
Şimdi, Ukrayna'ya yardım sağlamak, askeri harcamaları arttırmak ve "Çin tehdidini" abartmak NATO'nun üç "can damarı". NATO, ABD ile yüksek düzeyde stratejik bağlılığı sürdürmek için bu üç yaşam hattına güveniyor ve ABD'nin diğer ülkelerle yüzleşmesi, onları kontrol etmesi ve bastırması için bir araç olarak hizmet ediyor.
Bugün ABD ve blokunun övündüğü NATO'nun sözde "başarısı" ve "gücü" dünya için büyük tehlike arz etmektedir.
Uluslararası toplumda barıştan yana olan tüm güçler bu tehlikeli eğilime karşı uyanık olmalıdır. NATO'nun Avrupa'da devam eden genişlemesi ve Asya-Pasifik bölgesine uzanması, grup politikalarını ve çatışmacı düşünceyi bölgesel entegrasyon ve ekonomik küreselleşmenin içine sızdırmayı amaçlamaktadır.
NATO'nun dünyanın tüm sorunlarını gruplandırmasına izin verilirse, tüm dünya kaçınılmaz olarak hizipleşecek, bölünecek ve çatışmacı hale gelecek ve NATO'nun işlevleri güçlendikçe savaş bulutları yoğunlaşarak çok gerçek bir tehdit oluşturacaktır.
Amerikan medyasında yer alan haberlere göre Amerikalıların çoğu Washington'daki NATO zirvesiyle ilgilenmiyor. Umursamamak da muhtemelen Batı dünyasında temsil edilen bir tutumdur. NATO'nun güçlenmesi, Batı'dakiler de dahil olmak üzere çeşitli ülkelerdeki insanların refahı pahasına gerçekleşiyor. Stoltenberg'in son "kutlama" konuşmasına bakın; sıradan Batılı insanların yaşamlarına nasıl fayda sağlayacağına dair tek bir kelime etmeden nasıl silahlanılacağı ve nasıl karşı konulacağı konusunda övünüyor.
Ayrıca üye ülkelerde GSYİH'nin yüzde 2'sini oluşturan savunma harcamalarının gelecekte Batılı ülkelerin sosyal refah ve kalkınma kaynakları pahasına bir alt satıra dönüşeceğiyle övündü. Gelişmekte olan ülkelere yardım için kullanılsa, ne kadar açlık ve yoksulluk çözülebilir.
Şimdi ABD dünyadaki çatışmaların çoğunu Çin'e doğru kaydırıyor ve NATO da Çin'e karşı rekabetçi duruşunu güçlendirmek için aynı yolu izliyor. Bu durum sadece Asya-Pasifik bölgesindeki ülkelerin tepkisini çekmekle kalmıyor, aynı zamanda Avrupa devletleri içinde de şikayetlere yol açıyor.
AB Konseyi dönem başkanlığını yürüten Macaristan'ın başbakanı Viktor Orban geçtiğimiz günlerde Amerikan Newsweek dergisine verdiği demeçte NATO'nun iş birliği yerine çatışmayı, barış yerine savaşı seçmesi halinde intihar etmiş olacağı uyarısında bulundu. NATO varlığını sürdürmek için, özellikle de bloğun "küreselleşmesi" doğrultusunda, karşı-eğilim yaklaşımına bel bağlamaya devam ederse, hızla başarısızlığa uğraması kaçınılmazdır.
Kaynak: globaltimes.cn
*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.