Yazar: Natasha Lindstaedt

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

Vladimir Putin için Donald Trump'ın zaferi yeterince erken gerçekleşemezdi.

Putin'in, Moskova'nın Ukrayna'da yaklaşık ABD'nin Virginia eyaleti büyüklüğünde önemli bir toprak kazandığı ve Ukrayna'nın NATO veya AB'ye katılma planlarından vazgeçtiği bir anlaşmayı kabul edebileceği bildiriliyor.

Ukrayna savaş yorgunluğu yaşasa da Rusya'nın da aynı durumda olduğu görülüyor. Rusya, Ukrayna'nın Donetsk bölgesinde istikrarlı ilerleme kaydetse de Kremlin, çatışma için asker toplamaya devam etmekte zorlanıyor. Kuzey Koreli askerlerin Ukrayna'da savaştığının ortaya çıkması, bu durumun bir kanıtı.

Rusya savaşı tırmandırırken ve Moskova'nın savaştaki ilk kıtalararası balistik füzesini ateşlediğine dair haberler gelirken, bir barış anlaşmasının yalnızca Kiev'in değil, Moskova'nın da çıkarına olduğu açık.

Batılı kaynaklara göre, savaşın başında sahip olduğu asker sayısının %90'ına denk gelen yaklaşık 115.000-160.000 Rus askeri öldü. Bunun yanında 500.000 asker de yaralandı. Rusya, bu kayıpları telafi etmek için her ay 20.000 yeni asker alıyor.

Barış zamanında bile Rusya'da orduya asker almak hiç kolay olmadı. Askere alınanlar genellikle daha deneyimli askerler tarafından taciz ediliyor ve bu nedenle Rus genç erkekler arasında orduya katılmaktan kaçınma eğilimi güçlü. "Dedovshchina" olarak bilinen bu zorbalık kültürü, taciz ve şiddetle askerleri yıldırma şeklinde kendini gösteriyor ve bu durum 17. yüzyıldan beri Rus ordusunda süregelen bir sorun.

Sovyetler Birliği'nin çöküşünden sonra Rus medyası, ordudaki korkunç koşulları ifşa etti. Askerlerin kötü tıbbi bakıma maruz kaldığı ve ciddi şekilde yetersiz beslendiği ortaya çıktı. Çeçenistan savaşına gönderilen askerlerin hazırlıksızlığı ise hâlâ hafızalardaki yerini koruyor.

Rus hükümeti, askerlerin güvenliği ve refahı konusunda kayda değer bir hassasiyet göstermiyor.

Bu durum, barış zamanlarında bile popüler olmayan askere alım sürecini daha da kötüleştiriyor. Ordu, çoğunlukla yoksulları ve imkanları sınırlı olanları hedef alıyor. Rus askerleri genellikle "kıyma makinesi için et" olarak görülüyor; mezarları ihmal ediliyor ve cesetler çoğu zaman teşhis edilmiyor.

Askere alınanların çoğu, Moskova'dan uzak bölgelerden; örneğin Başkurdistan, Çeçenistan, Saha Cumhuriyeti (Yakutya) ve Dağıstan gibi yerlerden geliyor. Ancak Moskova'daki genç erkekler de giderek saldırganlaşan bir devletle karşı karşıya kalıyor.

Rus hükümeti, asker bulmak için daha katı yasalar çıkarıyor.

 Bu yıl 1 Kasım'da yürürlüğe giren bir yasa, çağrı tebligatlarının artık online gönderileceğini düzenliyor. Tebligat dijital posta kutusuna düştüğünde, kişinin ülkeyi terk etmesi yasaklanıyor ve bu yasağı ihlal edenler ağır cezalarla karşılaşıyor.

Rusya'da online bir varlığa sahip olmak, askerlikten kaçmayı zorlaştırıyor. Örneğin banka hesabına sahip olmak veya bir mortgage anlaşması yapmak, kişinin hükümet tarafından kolayca tespit edilmesine yol açıyor.

Savaşın başlamasından bu yana Rus erkekler, askere alınmamak için birçok yol denedi. Uyuşturucu bağımlılığı iddiası, sahte tıbbi raporlar ve hatta bazı durumlarda kendi kemiklerini kırmak bu yöntemlerden sadece birkaçı.

Moskova'nın asker sıkıntısını aşmak için yurtdışında yaşayan Rus vatandaşlarına yöneldiği de görülüyor. Görüştüğüm bir kişi, 2006'dan beri Moskova'da yaşamamasına rağmen askere çağrılmış.

Rusya, mahkumlar arasında katiller ve pedofilleri de askere alıyor. Bu durum, hapishane nüfusunun azalmasına neden oldu. Ancak Putin'in asker sayısı tükenmekte. Savunma Bakanlığı, daha fazla asker çekmek için maaşları artırdı ve ikramiyeleri iki katına çıkardı.

Kuzey Kore ordusu ise başka bir çözüm sunuyor. Ancak bu askerlerin savaş deneyimi bulunmuyor, farklı taktikler kullanıyorlar ve çoğu Rusça konuşmuyor. Bu da operasyonların koordinasyonunu zorlaştırıyor.

Belarus birlikleri, Rus taktiklerine daha aşina olduğu için Putin, Belarus'tan destek almaya yönelebilir. Ancak bu da bir başka zayıflık işareti.

Putin, nükleer silah tehdidinde bulunarak geleneksel savaş yöntemlerinin yetersiz kaldığını gösteriyor. Genellikle konvansiyonel stratejiler işe yaradığında, nükleer silah kullanımına başvurmaya gerek kalmaz. Bu tehdit, Rusya'nın mevcut durumdaki çaresizliğini gözler önüne seriyor.

Kaynak: 

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.