Sorular: Global Times

Cevaplayan: Scott Ritter

Çeviri: M. Hulusi Cengiz

Editörün Notu: Güney Çin Denizi'ndeki son gerilimler, Filipin provokasyonları ve Çin ile Filipinler arasındaki ABD kışkırtması nedeniyle endişelere yol açtı. Filipinler, ABD tarafından piyon olarak kullanılmanın sonuçlarına katlanabilir mi? ABD bundan nasıl faydalanıyor? Batı medyasında Çin’in “zorba” olarak tasvir edilmesini nasıl değerlendirmeliyiz? Global Times (GT) muhabiri Ma Ruiqian, bu acil konular hakkında eski bir ABD Deniz Piyadeleri istihbarat subayı olan Scott Ritter (Ritter) ile röportaj yaptı.

GT: Bazıları, ABD'nin Asya-Pasifik bölgesindeki çıkarlarını korumak için Filipinler'i "yeni bir koloniye" dönüştürdüğüne inanıyor. ABD bundan nasıl faydalanıyor? Filipinler, Washington tarafından piyon olarak kullanılmanın sonuçlarına katlanabilir mi?

Ritter: Hiçbir ulus savaştan bozulmadan çıkamaz. Savaş, yıkıcı bir süreçtir. Normalde bir savaşın bir kaybedeni ve bir kazananı olur. Ancak bir araç olduğunuzda, her durumda kaybedensinizdir. Bir araç olarak, amaçlarınız, arzularınız ve ihtiyaçlarınız, aracı kullanan kişi tarafından dikkate alınmaz. Aracı kullanan kişi, hedeflerini ilerletmek için kullanır. Bu durumda ABD, Pasifik üzerindeki egemenliğini ve yeni sömürge hegemonyasını ilerletmek için Filipinler’i kullanıyor.

Filipinler bir zamanlar ABD kolonisiydi ve bağımsızlıklarını elde ettiklerinden beri Amerika’nın yeni sömürgeci bir uzantısı olarak yönetildi. Filipinler, önemli jeopolitik ağırlığa sahip bir ulustur; Pasifik'teki konumu, gücünü Pasifik’e genişletmek isteyen ABD için idealdir.

ABD, Filipinler’i Çin’in Güney Çin Denizi’ndeki faaliyetlerine karşı koymak için bir engelleme mekanizması olarak kullanabilir. Ayrıca Filipinler’i geri çekilmek, Çin’e karşı saldırı başlatmak veya ABD gücünü yansıtmak için bir operasyon üssü olarak kullanabilir. Filipinli insan gücünü ABD için bir vekil güç olarak kullanmaya çalışıyorlar, böylece gelecekteki herhangi bir çatışmada, Amerikalılar değil, Filipinliler bedel ödeyecek. Sonunda, herhangi bir araç gibi, kırılacaklar. ABD’nin hedeflerine ulaşıp ulaşmadığına bakılmaksızın, Filipinler parçalanmış bir ulus olacak ve bu ideal bir sonuç değil.

GT: Filipinler'de dokuz ABD askeri üssü var. ABD'nin bu üsleri edinme niyetlerini nasıl yorumluyorsunuz? Bu, Filipinler için ne anlama geliyor?

Ritter: Bu üslerin hiçbiri büyük askeri tesisler değil. Bazı yönlerden, ABD’nin büyük bir askeri üssü olması Filipinler için daha iyi olurdu. Çünkü bu, Filipinler’e büyük bir bağlılık gösterir. “Kalmak için buradayız” der. Ancak bu dokuz üs, ABD tarafından sadece küçük ve orta ölçekli askeri operasyonlar için, öncelikle Filipin ordusunu eğitmek için kullanılabilir. Bu küçük üsler, ABD’nin girip sorun çıkarıp sonra ayrılmak istediğinde kurduğu bir şeydir. Bu, Filipinler için bir felakettir. Bu, sadece onları başarısızlığa hazırlar çünkü ABD’nin Filipinler’e yansıtacağı askeri güç anlamlı bir askeri güç değildir. Bu sürdürülebilir bir askeri güç değildir. Sadece Filipinler’in başını belaya sokmak için yeterlidir. Ardından ABD, emrinde kırık bir araç olarak terk ederek ayrılacak.

GT: Filipinler liderleriyle konuşma fırsatınız olsaydı, uluslararası ilişkileri geliştirme ve Güney Çin Denizi sorununu çözme konusunda onlara ne tavsiyeler verirdiniz?

Ritter: Her şeyden önce, savaştan kaçınmanın bir numaralı öncelik olması gerektiğini söyleyebilirim. Filipinler ne Çin’i askeri olarak yenecek ne de askeri olarak Çin’i yenmeye çalışmalı. Çin, bölgedeki askeri gücünü bölgesel bir hegemonya haline getirmeye çalışan son derece sorumsuz bir ulus olsaydı, Filipinler’in ABD yardımı istemede haklı olacağını söylerdim. Ancak Çin bunu yapmaya çalışmıyor. Çin’in Güney Çin Denizi’ndeki birikimi Filipinler yüzünden değil. ABD genişlemesine karşı bir siper olacak şekilde tasarlandı. Filipinler, Çin’in yaptıklarını yanlış yorumlamamalı.

Çin büyük bir bölgesel güç ve Filipinler’in bu gerçeği kabul etmesi gerekiyor. Çin var ve Çinlilerle oturup her iki ülke için de en iyi yol hakkında dürüst bir tartışma yapmak Filipinler’e kalmış. Çin’in tarihi, dinleyeceğini ve cevap vereceğini gösteriyor. Bunu çözmenin yolu ABD’ye dönüp “Gel ve Çin ile kavga edelim” demek değildir. Filipinler’e tavsiyem bu olurdu: Çin ile bir sorununuz varsa, ve bence varsa, Çin ile konuşmanız gerekir. Diplomasi cevaptır. Çin sizi askeri güçle tehdit etmiyor ve durumu her iki tarafın da karşılıklı yararına çözmeye çalışacak.

GT: Çin’in Batı medyasındaki daha küçük ülkelere “zorba” olarak tasvir edilmesini nasıl görüyorsunuz? Çin böyle bir “Çin tehdidi” anlatısıyla nasıl başa çıkmalı?

Ritter: Duyduklarınız, ABD’nin şu anda yaptıklarıyla tamamen uyumlu. ABD, Çin’e “bölgesel kabadayı” dediğinde, bunun nedeni ABD’nin bölgesel bir zorba olmasıdır. Bu nedenle, politikalarını savunmak için ABD’nin ne olduğunu Çin’e yansıtması gerekiyor. Bu, Çin’i ABD’den daha kötü gösteriyor ve insanlar Çin’in gerçekliğini anlamadığında işe yarıyor.

Çin’i aşırı basitleştirdik, onu “kötü bir ulusun” çizgi film karakterine dönüştürdük. ABD’de komünizm konusunda var olan önyargılar üzerine inşa etmeye devam ediyoruz. Çin hakkında konuşacaksak, onu incelememiz gerektiğini anlamamız gerekir. Ama bunu yapmak istemiyoruz, çünkü bir ulusu inceleyip anladığımızda, ona karşı propaganda yapmak ve Amerikalıların Çin’e karşı zihinlerini şekillendirmek zorlaşıyor. Amerikalıların Çin hakkında cahil olmalarına ihtiyacımız var.

Bence Çin, daha fazla Amerikalının Çin’e gelmesine, onları ülkenin gerçekliğine maruz bırakmasına izin vermeli. Bu, Amerikalılara Çin’in ne olduğunu söyleyerek değil, Çin’i kendileri keşfetmelerine ve öğrenmelerine izin vererek yapılmalıdır. Bu bir tür bilgi savaşıdır, ancak Çin’in korkması gerektiğini düşünmediğim bir savaştır. Bence Çin, haline geldiği şeyle, olduğu ulusla ve dünyaya yaptığı katkılarla çok gurur duyuyor.

Çin hakkındaki gerçeği gördükten sonra, hükümetimiz tarafından yayılan yanlış bilgileri değerlendirmek için daha iyi bir konumda olacağız ve ardından hükümetimize Çin ile barış ve uyum içinde yaşamayı öğrenmesi için baskı yapacağız. Çinlileri normal, rasyonel insanlar olarak görürsek, kültürlerine ve tarihlerine saygı gösterirsek, yüzleşmeye gerek kalmaz. Bunun yerine, yüzleşmeden ziyade barışçıl iş birliği ve bir arada yaşama odak noktası olacaktır.

Kaynak: globaltimes.cn

Scott Ritter : 1984’te Amerikan Deniz Kuvvetleri’ne katılan Ritter burada sekiz sene istihbarat subayı olarak görev yaptı ve binbaşı rütbesine yükseldi. Bir süre Sovyetler Birliği’nde silah denetçisi olarak bulundu, General Norman Schwarzkopf’un ekibinde yer aldı, ardından Irak’taki BM silah denetim programına dahil edildi. 1998’de BM baş silah denetçiliği görevinden istifa ederek Pentagon’un büyük tepkisini çekti. Endgame: Solving the Iraq Crisis (Final Maçı: Irak Krizinin Çözümü, 2002) ile Frontier Justice: Weapons of Mass Destruction and the Bushwhacking of America (Hudut Adaleti: Kitle İmha Silahları ve Amerika’nın Bush Saldırısı, 2003) adlı iki kitabın yazarıdır.

*İçerik orijinal haline bağlı kalınarak çevrilmiştir. Makalede temsil edilen görüşlerin sorumluluğu yazara aittir, söz konusu yazı ve görüşler Hamaset'in editoryal politikasını yansıtmayabilir.