Eğitim bir çocuğun temel hakkıdır. Çatışma, savaş veya afet zamanlarında bile, sürekli öğrenme desteği sağlamak için acil yardımın bir parçası olarak geçici öğrenme fırsatları oluşturulur.

Pakistan'da okul dışında 5 ila 16 yaş arası tahmini 22,8 milyon çocuk var. Devam eden Covid-19 salgını ve bunun sonucunda okulların kapanması, milyonlarca kişinin öğrenme fırsatlarından mahrum kalmasına neden oldu. Pakistan'da eğitim eşitsizliği, milyonlarca öğrencinin öğrenme kaybıyla karşı karşıya kalması ile yeniden çirkin yüzünü gösterdi. Sayısal uçurum ve eğitim sisteminin zayıflığı gibi büyük engeller, ekonomik, coğrafi veya politik olarak dezavantajlı kesimlere sunulan öğrenme fırsatlarındaki eşitsizliği daha da artırma tehdidinde bulundu.

NÜFUSUN YÜZDE 69’U EĞİTİM HAKKINDAN MAHRUM

Pakistan Telekomünikasyon Kurumu web sitesinden alınan verilere göre, Pakistanlıların yüzde 31,19'unun internete erişimi var. Nüfusun yüzde 68,8’inde yer alan çocuklar için bu salgın, sadece rutin olarak okuldan değil, aynı zamanda öğrenme haklarından da mahrum kalmak anlamına geliyor. Pakistan'daki düşük gelirli hanelerin bilgisayar donanımı yok. Mobil aboneliği olan %78'lik nüfusun ise sadece %35,9’u çevrimiçi. 3G/4G kullanmayan %42'yi oluşturan veya mobil aboneliği olmayan %22'yi oluşturan ailelerin çocukları sınırlı öğrenme fırsatlarına sahip.

GİLGİT-BALTİSTAN VE AZAD KEŞMİR’DE İNTERNET ERİŞİMİ YOK

Milyonlarca dolarlık fonla gelişen teknoloji girişimlerine sahip olsak da teknoloji erişimi, satın alınabilirlik ve internet penetrasyonu hala milyonlarca erişimin dışında. Dijital bölünmenin esasen siyasi kazanımlar veya “ulusal güvenlik” meseleleri adına ortaya çıktığı alanlar da var. Bu alanlar, bugünün "dijital Pakistan'ında" bile, temel internet bağlantılarından ve hatta bazen mobil ağlardan yoksun oldukları için ülkenin geri kalanıyla veya küresel dünyayla bağlantılı değil. Bu bölgelerdeki öğrenciler şu anda her türlü öğrenme fırsatından mahrum. Üniversite öğrencileri de aynı kaderi yaşıyor. Karantinalar öğrencileri memleketlerine dönmeye zorladı, ancak daha sonra dersler zorunlu devam zorunluluğu ile çevrimiçi olarak değiştirildi. Gilgit-Baltistan ve Azad Keşmir öğrencileri, çevrimiçi derslere katılmak için gereken internet erişimine sahip olmadıkları için hayal kırıklığına uğradı. Bu öğrencilerin uğradığı kayıpların sorumluluğunu kim üstlenecek? Bölgede internet erişimini tekelleştiren telekom şebekesi sorumlu tutulacak mı?

EĞİTİMDE DİJİTAL UÇURUM

Dijital uçurumla karşı karşıya kalan okul çocuklarının çoğu, marjinal ailelerden geliyor ve devlet okullarına kaydoluyor. Onlar zaten öğrenme krizinin bir parçası. Okula giden çocukların hepsi öğrenemez, zayıf okuma ve yazma becerileri, yetersiz öğretmenler ve ortalamanın altındaki öğretim kalitesi ile mücadele eder. Dünyanın en iyi okullarından olan bir ortaokulda %73'lük bir okulu bırakma oranıyla Pakistan, bu oranın artması riskiyle karşı karşıya. Covid-19 sürecinde, öğrenmedeki bu ani kopukluk birçok öğrencinin bir daha okula dönmemesine neden oldu.

EN BÜYÜK DARBE KIZ ÇOCUKLARINA

En büyük darbe, ekonomik kayıpların yükünü çeken ve öğrenme pahasına ev işlerine ve küçük kardeşlerine bakmak zorunda kalan genç kızlara olacaktır. Malala Fonu tarafından birkaç Afrika ülkesinde 2014-15 Ebola salgınından elde edilen verileri kullanan yakın tarihli bir veri çalışması, yaklaşık 10 milyon ortaokullu kız çocuğunun pandemiden sonra okula dönmeyeceğini söylüyor. Kriz sırasında alternatif öğrenme seçenekleri aracılığıyla erişimi en üst düzeye çıkarmak esastır. Bununla birlikte, içeriğin kalitesi ve ortamların çeşitliliği, öğrenme sonuçları veya katılım için belirleyici faktör olacaktır. Bir diğer önemli faktör de evde destektir. Ekonomik açıdan dezavantajlı kesimlerde çoğu ebeveyn, çocuklarının evde öğrenmesine yardımcı olacak temel becerilerden, zamandan veya ilgiden yoksun. Eğitim sistemlerimiz genellikle bir çocuğu zaman yönetimi veya bağımsız öğrenme gibi becerilerle donatmaz. Kitlesel ebeveyn bilinçlendirme kampanyaları, evde destek sağlayarak alternatif öğrenme seçeneklerinin sonucunu iyileştirebilir.

PANDEMİDE OKULU BIRAKANLAR YENİDEN ENTEGRE EDİLMELİ

Ancak bu dönemde Pakistan'da milyonlarca çocuğun herhangi bir şekilde öğrenime erişimi olmadığını kabul etmeliyiz. Bu çocukların daha büyük öğrenme kayıplarını önlemek için, salgın gibi zorluklara hazırlanmalıyız. Geride kalan öğrencileri desteklemek için hızlandırılmış öğrenme programları tasarlamak ve okulu bırakanları yeniden entegre etmek için stratejiler oluşturmak için uzman kişilerden yardım almalıyız. Öğretmenlere, öğrencilerin ihtiyaçlarını karşılama güvenini verecek eğitim programları tasarlamalıyız.

Bu salgından daha güçlü çıkmak için eğitim bütçesini ve okul kayıt sayılarını aşan tartışmalara girmeliyiz. Küçük çocukları marjinal topluluklardan eğitim haklarından mahrum bırakan eşitsizlikleri hesaba katmalıyız. Gözlerimizi açmanın ve sahip olduğumuz “potansiyel” ne olursa olsun herkese kaliteli eğitim sağlamadan her zaman geride kalacağımızı anlamanın zamanı geldi.